ای سبز پوش عشقِ تو را سرخ قامتیم            ای پـادشـاهِ حُـسن نـگـاهی که رعـتـیم

فـکـری به روزگـارِ بـدِ حـالِ ما بکـن            جان حـسین تـشـنه‌ات ای ابر رحـمتـیم

ما زائر سه شـنبه و شب‌های جـمعه‌ایم            آواره‌ایــم؛ دربــه‌درِ یــک زیــارتــیــم

مـا با غـبـارِ کـربـبـلا هـم‌نـفـس شـدیـم            یعنی بیا که خـاک تو هـستـیم تـربـتـیم

ما را ببخـش اگر که اسیـر مـعـیـشـتیم            ما را ببـخش اگر که کمی کم محـبـتـیم

هـر روز آمـدیـم و بـدهـکـارتـر شـدیم            تقـصیر لطف توست عزیزم بد عادتیم

بر روی ما حساب کن آقا که سالهاست            چـشم انـتـظارِ آمـدنت اشک حـسـرتـیم

حرف امام صادق ما هست این حدیث            درکت کـنـیم اگر همۀ عمر خـدمـتـیم*

ما را هـزار بـار جـهـان آزمـوده است            هر بـار دیـده است فـقـط اسـتـقـامـتـیـم

این جـملۀ بزرگ از آوینی است گفت:            ما راسـت قـامـتـانِ جهـاد و شـهـادتـیم

هر روز می‌رسـد خـبـری از شهـادتی            شکـر خـدا که باز بر این راه دعـوتیم

از نسل جـبهـه است همۀ نـسل‌های ما            نـسـل خـمـیـنی است اگر عین غـیرتیم

این بـچـه‌ها‌ی ما چـقـدر جـمکـرانی‌اند            مدیون مِهـرِ حضرت زهـرای عـترتیم

خلاد بن صفار می‌گوید: از امام صادق(ع) سؤال شد: آیا قائم به دنیا آمده است؟ حضرت فرمود: «لا وَ لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیامَ حَیاتِی»؛ (خیر! اگر دوران او را درک می کردم، همۀ زندگی ام را در خدمت به او می گذراندم)